Η μικρή Ελένη κάθεται και κλαίει...

Αφηγηθήκαμε στη τάξη την ιστορία ενός μικρού κοριτσιού , της Ελένης,  το οποίο από τις πρώτες μέρες στο σχολείο, ένιωθε μοναξιά, γιατί δεν το έπαιζαν τα άλλα παιδιά.Σχεδιάσαμε σε χαρτί του μέτρου το περίγραμμα της μικρής Ελένης και ζητήσαμε από τα παιδιά να σκεφτούν σχόλια, πειράγματα και  λέξεις που μπορεί να έλεγαν για την μικρή Ελένη οι συμμαθητές της  

Ζωγραφίσαμε  την έκφραση- συναισθήματα που πιστεύαμε ότι θα είχε η Ελένη. 

Στη συνέχεια,  η νηπιαγωγός σε ρόλο μητέρας της μικρής Ελένης απευθύνεται στα παιδιά, που μέσα από το  ρόλο σπουδαίων βοηθών αναλαμβάνουν να τη βοηθήσουν. Στήνουν στο χώρο το γραφείο των σπουδαίων βοηθών. 

Η λύση που προτάθηκε ήταν να πάνε στο σχολείο της μικρής Ελένης και να συζητήσουν με τους συμμαθητές της Ελένης για το πρόβλημα και τη στάση τους. 

Η νηπιαγωγός σε ρόλο αρχηγού των σπουδαίων βοηθών πρότεινε να τους πουν ότι τα λόγια τους, πονούν την καρδιά της μικρής Ελένης όπως πονά το σώμα μια πινέζα τη στιγμή που το αγγίζει . Έτσι, τα παιδιά, σε ρόλο συμμαθητών της Ελένης έβγαζαν μια – μια «τα λόγια –πινέζες» από τη καρδιά της Ελένης . 

Το εκπαιδευτικό δράμα έληξε, με την Ελένη να είναι χαρούμενη γιατί οι συμμαθητές της την προσέγγισαν με ενδιαφέρον και της ζήτησαν συγνώμη.